Donderdag, 6 juli 2017

Zaandam – Blocq van Kuffeler (Markermeer)

Het leven kruipt kalmpjes kabbelend en krommend door de tijd. Al na een paar dagen sinds het duikfeest in Vinkeveen wordt de kabbel een kriebel. Een vaarkriebel, daar is tie weer! We gaan zomaar eens op een donderdag van wal steken. De zomer is goed op gang, met afwisselend fraai zonnig zomerweer en dan weer een bui. Joke en Willem zijn met de Laga op pad en doen het rustig aan in Friesland. Ik heb het gras in de tuin van Ma onder controle en we kunnen best weer eens richting Markermeer trekken. Zullen we naar Weesp gaan, Ing? Dan kunnen we Cees en Aly Gremmen uitnodigen een koppie koffie te komen drinken, want die wonen daar zie je en we zouden dat altijd nog eens doen. Ok, we gaan. We willen dan eerst naar de Blocq van Kuffeler, een werkhaven langs de dijk van Flevoland, ons welbekend. In die kunstmatige baai kun je fantastisch beschut ankeren en dat wil ik nu weleens met de motorboot doen. Op ons gemak laten we het Schiethavenkanaal achter ons en tuffen in vijf kwartier van Zaandam over het Noordzeekanaal en een druk maar toch overzichtelijk IJ, goed stuurboord houdend, door Amsterdam naar de Oranjesluizen. Die zijn inmiddels zeer vertrouwd en de noorderkolk draait als een naaimachine. Met 10 minuten zijn we erdoorheen en koersen op het Buiten-IJ richting Durgerdam. Het is warm aan het worden en het water is vlak, met weinig tot geen wind. We genieten. Ingeborg puzzelt, de boot stuurt zichzelf en ik ijsbeer een beetje heen en weer tussen de stuurstand en de kuip. Ik bedenk me weer eens dat als we nog een zeilboot hadden gehad, we dan ook hadden moeten motoren, so: no regrets! Live in the moment! Tegen vijven lopen we de Blocq van Kuffeler binnen en komen helemaal achterin, achter het jachthaventje, ten anker in plm. 4 meter water, dus 20 meter ketting moet voldoende zijn. Binnen vijf minuten, zonder ons te haasten, ligt de bijboot te water, staan de tuinstoelen op het zwemplateau en zitten we in het zonnetje te lezen met een biertje en een wijntje in de hand!

We liggen en dan mag het

Daar kunnen we dus ook zitten

We zijn niet alleen

Op flinke afstand liggen nog een paar (zeil)boten, die snappen het ook. Natuurlijk heb ik na een tijdje geen rust meer en ga met behulp van Neodymium magneten een groot stuk vitrage ophangen voor de ingang van de kajuit, ook al valt het me momenteel alles mee wat betreft overlast van insecten. Die magneten (40x10x4 mm) zijn eigenlijk te sterk (12 kg houdkracht) waardoor ze moeilijk weer los te krijgen zijn, maar voldoen daardoor wel uitstekend. Je moet ook oppassen dat je ze niet te hard op het metaal (of op elkaar!) laat klappen want ze zijn tamelijk bros en op die manier heb ik er al eentje naar de ratsmokloto geholpen.

Klein maar bijzonder krachtig

Zo, dat is dat. Wat nu? Nou niks, zitten maar weer en lezen. Lekker hoor. Ingeborg verzorgt een voortreffelijke maaltijd op de elektrische kookplaten. De generator is er goed voor. Ik merk overigens wel dat ie allengs meer moeite begint te krijgen met starten. Dat wordt weer een project, wedden? Saves kijken we naar de TV, dankzij digitenne, dat prima voldoet. Als we naar bed gaan doe ik aan beide kanten de raampjes in de romp open en een bijpassend horretje erin om de beestjes tegen te houden. Hierdoor kan tevens een fris windje door de hut waaien; altijd fijn en ook wel nodig in zo’n hut. Trusten Ing. Het was een fijne dag, hè? Ja hoor.