Noarder Alde Wei, Marrekrite SN 62 D

EPILOOG

Vrijdag, 1 september 2023

Dit is de (voorlopig) laatste episode van onze wederwaardigheden van dit seizoen, een epiloog of zwanenzang zo u wilt. We zijn nu negen dagen verder en ik zal even een samenvatting geven van wat we vanaf 23 augustus tot nu gedaan (weinig) en beleefd (niks) hebben. 

Vorige week donderdag hebben we de kuiptent weggebracht naar de zeilmaker (Jan Dijkstra – wie kent hem niet) en dezelfde dag gerepareerd terug gekregen. Het weer sloeg toen een beetje om, die dag. Regen, regen , regen, regen. We kwamen zeiknat terug op de boot, maar met een tent. Zonder dat ding beviel het vrije uitzicht ons wel, tot het begon te regenen, dus. De volgende dag stond ie er weer op. We hebben die donderdag meteen maar boodschappen gedaan bij de Lidl want de eieren en de rode wijn was op. Ook het tankje van de buitenboordmotor hebben we toen opgetopt in de jachthaven aan het kanaal. Ik schrok me kapot: 2,40 euro per liter; de nieuwe werkelijkheid – ik denk dat ik de auto nog maar even uit de belasting laat als we thuiskomen en boodschappen ga doen met zijtassen op de fiets. Verder brachten we de dag door met lezen en tv en joetoep filmpjes kijken. Saves speelden we op de Laga het gezelschapsspel Mexican Train, een geheel nieuwe ervaring voor ons. Heel gezellig, misschien wor ik nog eens een spelletjesmens (denk het niet). 

De volgende dag lag het meer er spiegelglad bij. De insecten die zich de vorige avond verzamelden boven en tegen de kajuitdeur waren compleet verdwenen. De hele dag lag leeg voor ons, dat wil zeggen: geen plannen. We deden de dingen die ik al honderd keer heb genoemd en het beviel nog steeds; lezen, schrijven, puzzelen, muziek luisteren. Ik probeerde ook nog een vogeltje te filmen dat op een fakkel zat. Dat mislukte. De kuiptent ging er op zodra de kuip droog was na de oggenddauw. Hij stond nog niet of het begon te regenen. Babbelen met Willem over het eventueel uitbreiden van de taken van de grote omvormer (5 kw) die nu alleen gebruikt wordt door de stabilisatoren. Een nieuw project voor de winter? Het was een dag van wisselende weertypen. 

Op zaterdag 26 augustus zijn we verkast naar een Marrekrite steiger 550 meter verderop, nummer PR 51 D, omdat de drie dagen die je maximaal achter elkaar mag liggen waren verstreken. Hier lagen we niet aan lagerwal en meer beschut tegen de westenwinden. Het was mooi weer, best warm. We genoten de hele dag van de langsvarende bootjes. Het was nog steeds tamelijk druk, de steigers lagen bijna vol. Des middags keken we naar de kwalificaties van de Grand Prix op Zandvoort. Die Max toch. Verder beleefden we niks. Dat zei mijn moeder ook altijd maar die was dan ook 99 jaar. Wel bedenkelijk dat wij dat nu al zeggen, maar ja, ik kan er niks meer van maken. Oh ja, ik heb die dag twaalf verhaaltjes tegelijk op ons weblog gezet (www.wingiv.wordpress.com). Konden de niet-Facebook gebruikers ook weer even voort.

Zondag, 27 augustus: de traditionele koffie met kwarktaart van Joke. Hij was weer lekker. Het is 1000 stappen heen en terug naar de vuilniscontainer op dit eiland, als je vijf keer gaat heb je 5000 stappen te pakken en als je tien keer gaat 10.000, enzovoort. Ik heb ook aan natuurfotografie gedaan: bloemetjes en rietkragen. De meeste boten bleven liggen. De Grand Prix werd rechtstreeks uitgezonden. Max won. De zwanehals onder de keukengootsteen raakte verstopt en doorblazen met de compressor lukte niet. Ik zal hem op een regenachtige dag uit elkaar moeten halen. 

Op 30 augustus zijn we eerst Grou in gevaren en hebben water getankt aan het openbare watertappunt. Ik moest elke vier minuten in de stromende regen op de knop drukken om de (pis)straal op gang te houden. Maar het was gratis dus ik moet niet zeuren. Daarna sukkelden we over het Prinses Margrietkanaal en het Sneekermeer de sloot genaamd Noarder Alde Wei  naar Joure in en vonden een prachtige plek op SN 62 D, aan een dijkje met een fiets-/voetpad, op vier kilometer van Joure. Daar liggen we nu nog steeds. Het is een doorgaande route naar Joure en de Langwarder Wielen dus er komt heel veel pleziervaart langs, maar dat is juist gezellig. Gisteren hebben we op de plooifiets (niet elektrisch) Joure verkend en boodschappen gedaan bij de Lidl. Leuk stadje. Voor we de terugweg aanvaardden dronken we een kop koffie bij Café Anne-Klare aan de (of het?) Zijl. Die was echt lekker. We moesten onderweg regelmatig schuilen voor de regenbuien, maar toch kwamen we tot op de draad verzopen aan boord terug. We maakten s’middags nog een wandelingetje langs de Noarder Alde Wei richting pont Rufus, waarbij we ons een weg moesten banen door een kudde schapen die hier vrij rondliepen; als ze willen kunnen ze zo oversteken met Pont Rufus (1 euro p.p.). Ach, het is hier fantasties. 

We hebben morgen 2 september de drie dagen limiet bereikt op SN 62 D en moeten dan dus weer verkassen. Ik denk dat wij richting Heeg varen want daar komen volgende week Marijn en Rianne een boot huren. Linda komt ook dat weekend en dan kunnen we gezellig even samen zijn. Na die week gaan wij zoetjesaan op huis aan. 

Ik hoop dat onze verhaaltjes een beetje in de smaak vielen en voor nu wensen wij iedereen nog een mooie zomer en een prachtig najaar toe (een “Indian Summer” tot eind november lijkt me wel wat).

Behouden vaart en tot ziens!

Willem en Ingeborg Brandenburg

a/b Wing V