Woensdag, 17 februari 2010

Ilpendam

Vorige week zaterdag kwamen potentiële huurders naar ons huis kijken. Een jong stel met een peuter. Het zijn aardige, nette lieden. Zij komen deze zomer in ons dorp wonen als hun huis af is. Tot die tijd willen zij wel in ons huis. Deze week besluiten zij definitief en dan gaan zij 15 maart a.s. er in. Dat loopt dus. Ondertussen gaan Ingeborg en ik drie keer per week koffie drinken in de kantine van onze zeilvereniging te Edam en nemen dan iedere keer weer een stuk van onze huisraad dat we nodig denken te hebben mee naar de boot. We hebben nu reeds het stadium bereikt dat we in de kajuit telkens de boel moeten verplaatsen als we ergens bij moeten. Terwijl we het gevoel hebben dat we nog moeten beginnen met het uitrusten van de boot. De Heatpolkachel brandt nog steeds. Dat is wel lekker als je binnen komt. De Wing IV ligt al weken stevig in het ijs; waar blijft nou die dooi die ze beloofd hebben! Wij hebben niet echt een sluitende klussenlijst gemaakt omdat het sluitende ervan een idee fix is naar mijn mening en zo’n lijst “ontmoedigt” in hoge mate als er telkens weer een nieuw project opduikt en dat doet het gegarandeerd. Sommige “projecten” zijn niet echt noodzakelijk, zoals bijvoorbeeld het maken van loden gewichten die je met een karabijnhaak aan je ankerketting kan hangen (dat schijnt goed te werken tegen het gieren, aldus een doorgaans goed ingelicht medelid). Niet direct noodzakelijk, maar wel leuk! Dat zijn van die dingen die komen op als poepen en dat moet dan meteen voorrang hebben.

Lood smelten: ramen open en klaar voor onder water

Zie je die “stekker”? Zelf gemaakt

Het eindproduct ligt op de achtergrond

Ingeborg is het daar niet mee eens. Dat soort klusjes doe ik dan als zij moet invallen op haar oude school. Ze hebben haar inmiddels weer weten te vinden! Een welkome aanvulling van de (scheeps)kas. 15 maart moeten wij ons huis uit. Dat betekent dus dat we 13 of 14 maart “definitief” verhuizen naar de boot. Onze vaste telefoonlijn wordt buiten werking gesteld; de GSM moet uitkomst bieden. Onze ligplaats bij de vereniging hebben we ter beschikking gesteld. Dat wil zeggen dat je dit seizoen niet hoeft te betalen en eventueel volgend jaar weer tegen betaling op je oude plekkie mag terugkeren als alles tegenzit. Vanaf 1 april hebben we dus voor het normale passantentarief een zwerfplek in de haven. De zolder ligt inmiddels weer vol, voornamelijk met nutteloze rotzooi zonder waarde maar waar je nog geen afstand van wilt doen. Je weet maar nooit tenslotte. De spullen die voor ons wel (gevoels)waarde hebben zijn elders ondergebracht. Heel veel zakken met kleding zijn in de container voor de mensen in de (w)arme landen gedeponeerd. We hadden ook een winkeltje kunnen beginnen maar daar was geen tijd meer voor. Volgende week gaat de duikcompressor weer terug aan boord. Voor die tijd wil ik ‘m nog een keertje in de garage laten draaien en de duikcilinders “optoppen” tot 300 bar. Had ik al verteld dat we van 10 tot en met 17 januari jongstleden hebben genoten van een duikvakantie in Port Ghalib, dicht bij Marsa Alam, te Egypte in het aangename gezelschap van nog 4 leden van onze duikvereniging Trilobiet, tijdens welke vakantie wij 12 duiken hebben gemaakt in water van 24 graden Celsius bij een luchttemperatuur van 28 graden Celsius? Neen? Bij deze dan. Hieronder een paar fotootjes.