Maandag, 3 juli 2017

Ilpendam

Krijg nou wat! Ik krijg zeker wat: zin om te schrijven! Het begint weer te kriebelen. Raar, want we zijn dit seizoen helemaal niet van plan te gaan reizen. Misschien is de drang om mijzelve in woord en geschrift uit te drukken iets ongezonds, iets narcistisch: wil ik mezelf persé in druk zien, wellustig woordkakkerij bedrijven? Denk het wel, het voelt in elk geval lekker.

Natuurlijk gaan wij varen, maar dan korte stukkies en niet voor al te lange tijd. Dit jaar blijven we een beetje bij huis, beetje schilderen, beetje rotte dakgoten repareren, beetje gras maaien bij Ma, beetje roest bikken op de boot, je kent dat wel. Dus waar ik dan over moet schrijven weet ik ook niet, maar dat maakt het spannend: eens kijken of ik, zoals voorheen, andermaal nog zoveel kan lullen over niks; zal niet meevallen, moet weer wennen bedoel ik. Het is natuurlijk niet zo dat sinds het laatste “bericht” – 24 februari 2016, toen ik plotseling de pen uit mijn handen liet vallen – niets gebeurd is. Integendeel, heel veel is gebeurd: leuke gebeurtenissen zoals een fantastische vakantie op de “Wing V” naar Denemarken en Duitsland met zus Joke en zwager Willem op hun “Laga”. Maar helaas ook een nare, droeve gebeurtenis zoals het vroegtijdig overlijden in september vorig jaar van mijn jongere broer Kees, die te kort (6 maanden) van zijn pensioen heeft mogen genieten. Een zware slag voor ons allemaal, maar vooral voor zijn vrouw Joke en dochter Philine, die zich erg verheugden op een heerlijk niet-beroepsmatig actief leven samen. Bijzonder treurig is ook dat Ma – 97 jaar en “still going strong” – dit nog moet meemaken. Maar om het bekende, overigens ijzersterk cliché op te dissen: het leven gaat onverbiddelijk verder.

Voor Ingeborg en mij staat de nieuwe boot tamelijk centraal in dit leven. Sinds de door zwager Willem uitgevoerde verbouwing in februari 2016 hebben wij nog veel meer geïnvesteerd in het verbeteren en vernieuwen van interieur en uitrusting van ons schip. Zo zijn we een paar dagen later al naar Friesland gevaren om bij Aquasolar in Sneek de accu’s te laten vervangen met bijbehorende werkzaamheden (die ik nu vergeten ben). Even verderop aan de Houkesloot heb ik bij Rimare BV een nieuwe marifoon gekocht en laten installeren (later bleek dat het disfunctioneren van de oude marifoon aan de antenne lag; lekker dan!). Voorts hebben we bij Boot Akkrum een nieuwe bijboot aangeschaft, een AB met aluminium bodem, deze werd op 2 maart 2016, toen we nog bij Aquasolar lagen, afgeleverd. Onze centen vlogen met handenvol de portemonnee uit.

Ze hebben een eigen haventje

De AGM’s werden vervangen door ouderwetse loodaccu’s

De tocht naar huis was een cadeautje. Wat wil je: wind, kou en regen kunnen ons niet deren. De kachel brandt, thermostaat op 20 graden en ook de dubbele ramen zorgen voor comfort. Ergens op een ligplaats van de https://www.marrekrite.frl heb ik de bijboot getest. Dat wordt niks dacht ik meteen al: hij is te wankel. Een paar weken later heeft Willem met de aanhanger samen met ons het bootje bij Boot Akkrum omgeruild voor een groter exemplaar.

kijk m scharrelen in z’n speelgoedboot

In maart 2016 heb ik voor onze watersportvereniging een soort voordracht gehouden over onze Middellandse Zee reis. Dat was niet helemaal een succes vanwege de vele lichtbeelden die ik wilde vertonen bij een te gedetailleerd verhaal, maar het was toch wel gezellig en ik hield er een Edammer kaasje aan over.

Ach, het was wel een leuke ervaring

Ja, je kunt wel een bijboot kopen, maar die moet je dan een plek geven. Op het kajuit-dak was geen optie, dus davits moesten er komen. Jan Groot, een medelid van onze vereniging en meester in het be- en verwerken van RVS, heeft dat uitstekend voor elkaar gebokst. Ook alweer in maart!

Jan aan het werk, Ingeborg assisteert

Het seizoen kwam eraan en langzaam rijpte het plan met Joke en Willem met de boot op vakantie te gaan naar verre oorden. Dat wilde dus zeggen: naar Zeeland (duiken met Trilobiet), effe tanken in Zaandam, dan naar Friesland en Duitsland, heel Denemarken rond en tenslotte door de Duitse kanalen naar de Rijn, vervolgens over de IJssel en de randmeren met een tussenstop in Amersfoort naar Zaandam. Het werd een fantastische tocht van 4000 kilometer lang die op 2 mei begon (twee uur nadat in het Waterland Ziekenhuis te Purmerend 10 keer aan mijn prostaat was “geplukt”) en op 6 september eindigde. En toen moesten we weer tanken. Van deze reis heb ik destijds regelmatig foto’s op facebook geplaatst, derhalve zal ik daar nu niet verder over uitweiden. Ik kan volstaan met de constatering dat we zeer genoten hebben en dat de boot het uitstekend bleef doen! We bleven na afloop nog een tijdje in Zaandam op de boot wonen want Linda en Ricky zaten tijdelijk in ons huis, in afwachting van de verhuizing naar hun nieuwe onderkomen in Mijdrecht.

In die maand, september, konden Linda, Ricky en zijn dochter Irfana eindelijk een keertje met ons meevaren. We hebben prachtig weer gehad op onze tour door de Amsterdamse haven, heel gezellig.

Een prachtige dag op het IJ

Voorts mochten wij in september 2016 Cees en Anneke van de “Beau” op ons schip verwelkomen voor een tochtje door Amsterdam en over het IJmeer. De tocht voerde ons naar Muiden en we deden een mislukte ankerpoging bij het eilandje “de Drost”. Vervolgens voeren we een eind voorbij het paard van Marken, keerden voor Volendam om en door de Oranjesluizen weer terug naar Zaandam, een zeer genoeglijk dagje. Hunnie boot ligt in de verkoop en zij zijn ook van plan een motorboot te kopen, dus Cees en Ann vonden het machtig interessant.

Even babbelen in afwachting van de sluis

Het beroemde Muiderslot

Niet zo’n succes dat ankeren, door de bodembegroeiing

Even het buitenterras proberen

Het Paard van Marken

Een Aperol Spritz om dit evenement feestelijk af te sluiten

Een dag na het bezoek van C & A heb ik vaste vloerbedekking gekocht en in de salon gelegd. Ik had al een mal gemaakt en het geheel klopte wonderwel; het ligt er tamelijk professioneel in kan ik zeggen. Misschien heb ik dat van mijn vader geërfd, die heeft vroeger ook een opleiding tot stoffeerder gehad.

We zijn er erg blij mee!

Intussen kwam een ander project boven drijven: meer zonnepanelen op het dak. In navolging van Willem die dat tijdens onze vakantie in Friesland ook had gedaan gingen wij eind september 2016 wederom naar Friesland, naar Aquasolar om drie panelen bij te laten leggen. Cees en Anneke wilden en konden mee, de eerste dagen van deze tocht. Het werd heel gezellig: via Medemblik en Stavoren naar Sneek. Konden zij meteen even kijken naar de Sturiër die in Stavoren te koop lag. In Sneek namen we afscheid van elkaar, zij stapten daar volgens plan op de trein naar huis.

staren naar het kielzog

Lekker genieten in het zonnetje

Prachtige luchten

Kasteel Radboud in Medemblik

We nemen maar weer een Aperolletje (Spriets)

De panelen werden 30 september geïnstalleerd en daar gingen wij weer! Op de terugweg ankerden we in de kom bij de Krabbersgatsluizen bij Enkhuizen.

Wietse is er druk mee

4 x 230 WP, dat moet genoeg zijn

`Het werd een beetje donker boven het Krabbersgat

Eenmaal in Zaandam hernam het leven aan de wal zijn normale loop. Ingeborg moest af en toe invallen op haar oude school; ze vindt het nog steeds leuk en de belastingdienst ook (“leuker kunnen we het niet maken”). Ik maakte de romp van de boot schoon en deed verder nog wat klussen.

Je hebt wel eer van je werk moet ik zeggen

In november zochten we met de boot de familie in Amersfoort weer op en daarna was Spakenburg aan de beurt. We hadden al een hele tijd het voornemen bij Rimmer en Toos die daar wonen “aan te gaan”, vrienden die wij ook in de Middellandse Zee leerden kennen. Zij onthaalden ons op een fantastische, uitgebreide lunch, heel gezellig! Spakenburg is een fotogeniek plaatsje. We lagen daar prima aan de kade naast de sportvelden.

Mooie ligplaats in Spakenburg

En toen was het tijd voor nieuwe diepte-investeringen (zucht). We waren het al veel eerder van plan, maar het werd feitelijk tegengehouden door de zeilmaker (Dijkstra, Grouw) zelf: een kuiptent. Dat zou moeilijk worden zeiden ze in mei tegen ons, om het strak te krijgen, tenzij we de constructie van bolders en dergelijke veranderden. Nou dan maar niet, dat ging ons te ver. Maar het ging toch jeuken. Dan maar minder strak en we maakten later toch een afspraak om zo’n bunker achterop te bouwen. Niet mooi (dat zei de zeilmaker zelf ook) maar wel heel gerieflijk en een uitbreiding van de leefruimte, vooral bij slecht weer. In december konden we terecht. Prima. Via Medemblik voeren wij 2 december 2016 naar Makkum en de volgende dag door de Lorentzsluis naar Harlingen. We maakten een prachtige zonsopgang mee.

We varen in een aquarel

Sogges bij de Lorentzsluizen

In Franeker een tussenstop voor een bezoek aan Peter en Metty, eveneens vrienden uit de “Med”. Zij hebben inmiddels ook een motorboot! Franeker is een fraai stadje, veel foto’s gemaakt en de wederzijdse bezoeken aan elkaar waren heel gezellig.

Dit zal het gemeentehuis van Franeker wel zijn

Genomen vanuit het huis van Peter en Metty

De tocht over het Van Harinxma-kanaal naar Leeuwarden was een esoterische beleving van landschappelijk schoon (waar haal ik het vandaan hè?). Het blijkt dat de afstanden in de binnenlanden van Nederland (incl. Friesland dus) met een motorboot bijzonder meevallen. Je hoeft niet hard te varen; alles is onverwacht snel binnen bereik en je ziet dan ook veel meer.

We moesten even wachten tot de mist was opgetrokken (met dank aan Peter en Metty)

Is dit esoterisch, or what?

Hiervan hebben wij onze kerstkaart 2016 gemaakt

Opvallende kerktoren van Deinum

In de week van 6 tot 10 december werd de kuiptent gebouwd en geoperationaliseerd. Ik moet zeggen: petje af voor Zeilmakerij Dijkstra te Grou! Wat nou niet strak? Hij staat snaar-strak, in het begin gaf dat nog wel problemen.

Goed op gang

Op de hoeken misschien wat minder, maar over het geheel strak genoeg

De tocht terug voerde ons over het Prinses Margrietkanaal naar Lemmer, daar naar buiten en in dichte mist (lang leve de plotter en AIS) naar Enkhuizen. We overnachtten in de buitenhaven en de volgende dag bleek de sluis in het Naviduct niet te draaien. Noodgedwongen zetten wij koers langs de Houtribdijk naar Lelystad, die draaien wel continu.

En toen kwam Kerst. Dat vierden wij ook nu weer met de kinderen traditioneel met een kerstdiner op eerste kerstdag. Helaas kon Ricky er niet bij zijn. Niettemin had hij heerlijke spullen klaargemaakt, die door Linda bij ons verder werden bereid en opgediend. Ook Ma heeft weer zitten smullen.

We houden de traditie in ere

Ja, januari 2017, een nieuw jaar, nieuwe kansen. Huiselijk leven, hobby’s; foto’s printen, inlijsten, ach, ach, wat fijn allemaal! We gaan regelmatig naar kringloopwinkels om daar mooie schilderij- en fotolijsten te scoren. Ik persoonlijk ben fan van het klassieke en barokke type. Sinds kort hebben we een foto-printer die het A3- formaat aankan. Het plan is de fraaiste foto’s dan in die lijsten te proppen en op te hangen. Ingeborg is bang dat ons huis een uitdragerij wordt en staat regelmatig op de rem. Gelijk heeft ze.

Spakenburg een beetje bijgewerkt

Durgerdam, impressie in “blue”

Wie staat daar met haar opa op de foto?

Hier gebeurt het allemaal

Cees en Anneke hadden de “vrienden van de Med” bij hen thuis uitgenodigd voor een reünie. Eind januari 2017 greep dit evenement plaats en het was een hartelijk weerzien, waarbij vele herinneringen werden opgehaald. Anneke zorgde voor een voortreffelijk en feestelijk maal. Zeer gezellig!

Het was lekker Anneke!

In februari 2017 waren Joke en Willem 50 jaar getrouwd en ze pakten behoorlijk uit met een uitgebreide receptie in dat hotel met die rare geveltjes in Zaandam. Er was een lopend buffet, levendige muziek en uiteraard: dansen! Ook de polonaise werd gelopen. Er waren spietsjes en het koor van de duikvereniging “Trilobiet” liet duchtig van zich horen! Jongens, jongens, wat een feest! En Ma heeft de hele rit uitgezeten, het scheelde niet veel of ze ging ook de dansvloer op! Lache man.

Een bijzonder aandenken!

Deze aubade, door Trilobiet opgevoerd, was ook heel bijzonder!

We deden dansen en later ook nog de polonaise

Eind maart 2017 verlieten we onze winterligplaats in Edam – we hebben nog steeds geen vaste ligplaats, maar staan wel onbetwist bovenaan de wachtlijst – teneinde weer gebruik (of is het misbruik?) te maken van de faciliteiten bij Joke en Willem. Dat kwam goed uit want begin april was het weer tijd om geld uit te geven aan de boot: de morse-kabel motorbediening werd vervangen door een elektronische motorbediening, ook op de buiten-stuurstand. Willem had daar nog een aardige klus aan en ik kreeg olifantspoten van het kijken hoe hij dat deed. Volgende keer (!) kan ik het zelf. De oude bediening werd overigens gehandhaafd; die is vrij eenvoudig aan te sluiten als de elektronische het onverhoopt voor gezien houdt. Voor dit doel maakte ik zelf een soort vioolkist die snel met lijmtangen in stelling kan worden gebracht. Geinig hè?

Een puur kunstwerk, mag ik wel zeggen

Achter ook eentje, natuurlijk

Het elektronische hart van de bediening, het plankje moet ik nog schilderen

De boel is goed gezekerd

Rechts boven de motor de schakelkast met de reserve morse-kabels klaar voor noodgevallen

Een paar dagen later was het weer tijd voor een bezoek aan Amersfoort, na eerst met Linda die daar vlakbij werkt, de lunch te hebben gebruikt bij “Loetje”, in de Amsterdam Marina. Heel gezellig en Amersfoort was, als altijd, mooi en gezellig, in de gastvrije Eemhaven en bij Miriam, Ingeborg d’r zuster. We kochten een museumkaart en brachten o.a. een bezoek aan het Mondriaanhuis en museum Flehite. Ach, ach wat een feest!

Luuks liggen (eventjes)

Dat was even gezellig!

Overnachten, zomaar ergens op de Eem

Mooi Amersfoort; zicht op de “Lange Jan”

De beroemde Koppelpoort

Gastvrije haven, maar niet helemaal ongevaarlijk (tis een beetje smal zie je)

Ik had nog niet verteld dat het voor Cees en Ann in maart ook zover was: zij hielden het niet langer uit en hebben een motorboot gekocht! Een heuse Kuster 42, een prachtig schip waar wij destijds ook wel eens naar gekeken hebben, maar dat waren allemaal jonkies en voor ons een hypotheek te ver! Toen zij hun schip, de “Namasté” uit Friesland ophaalden stonden wij op de Oranjesluis te Schellingwoude om hen te fotograferen en filmen. De omstandigheden waren bar maar dat was juist leuk.

https://vimeo.com/home/myvideos

Eind april kwamen wij samen in Haarlem voor een (eerste) tripje naar de Kagerplassen en naar Leiden. We borrelden, wandelden door de stad en bezochten Teyler’s museum, waar we pal voor de deur lagen afgemeerd.

Pal bij de deur van het museum

Daar is tie dan!

Deez heeft ook een prettige kuip

De St. Bavo

Teylers museum, heel interessant

Er zijn ook schilderijen, vooral van Hollandse Meesters uit de negentiende eeuw

Een leuk tochtje over de Haarlemmerringvaart bracht ons op de Kaag waar we aan een eilandje gingen liggen. Daar beleefden wij een paar genoeglijke uurtjes op het gras in de zon en de volgende dag ankerden we in de buurt van Warmond. Dat is goed te doen, alhoewel regelmatig een diep geladen zandschip verraderlijk dichtbij langskwam. Volgende keer moeten we maar niet in de vaargeul gaan ankeren, denk ik.

Op weg, Haarlem uit

Wij ook

Toch heel anders dan twee zeilboten

Een Hollandse Meester

Ook in Nederland mogelijk: La Dolce Vita

Op weg naar Warmond

Zo’n zonsondergang blijft altijd mooi

Rust en vrede, midden in de vaargeul

In Leiden scheidden onze wegen maar niet nadat wij deze prachtige stad hadden bezichtigd. We hebben genoten van de wandelingen en de musea daar. De jaarkaart werd drastisch benut!

Leiden

Museum van oudheidkunde

Hortus Botanicus

Idem

Twee weken later, 19 mei vertrokken we alweer naar de Kaag. Ditmaal via Amsterdam. De “Laga” met Joke en Willem voer voor ons uit. We gingen op weg naar Zeeland voor het jaarlijkse duikfestijn van de drankvereniging met een duikprobleem: “Trilobiet”. Daar keek ik echt naar uit, want ik was in een betere conditie dan vorig jaar waardoor ik weer zin had in een paar leuke duikjes. We overnachtten op dezelfde plek als de vorige keer met de “Namasté”.

Tsja

De volgende dag ging het over smalle kanalen en langs vele bruggen naar Schiedam, waar het af en toe een beetje benauwd smal werd, maar alles ging goed; geen schade gevaren. Schiedam is een verrassend mooi stadje met grachtjes en mooie bruggetjes.

De molen bij de Florijnhaven

De Florijnhaven

We konden er net in, achter elkaar

Handbediende brug, heel nostalgisch

De volgende dag was Brielle het doel, over de Nieuwe Waterweg, de Oude Maas op en rechtsaf door een sluis het zoetwaterkanaal op. Best leuk varen daar, had ik niet gedacht. Het Brielse Meer is smal maar zeer langgerekt en voorzien van fraaie oevers. Brielle is mooi, prachtige pandjes tussen de moderniteiten en een reusachtige kerk (wat bezielde de mensen toch in die tijd?!) waar we niet in konden.

het centrum van Brielle

De kerk van Brielle

De volgende dag wandelden wij rond 07.00 uur rond de vesting, driftig fotograferend. Heel fotogeniek, dat Brielle.

Het lijkt net een Vermeer

De gemeentelijke jachthaven, je ligt tegen het centrum aan

In de loop van de oggend vertrokken wij om eens lekker rustig helemaal aan het eind van het meer aan een wallekantje te gaan liggen. Het water in het Brielse meer is super helder. We hadden best kunnen gaan duiken eigenlijk, maar deden het niet. Wat een rust (nu nog wel; ik denk dat het des zomers een ander verhaal wordt hier).

Konden we hier maar blijven liggen

Om een kort verhaal lang te maken: de dag daarop voeren wij via de Oude Maas, het Spui en het Haringvliet naar de Volkeraksluis waar je zeer goedkoop kunt afmeren.

Ook deze jongens komen langsrossen op de Oude Maas

Graties en comfortabel liggen (hoe lang nog?)

We hadden trouwens op dat moment nauwelijks er doorheen gekund omdat om een of andere reden de grote binnenvaart continu van de jachtensluis gebruik maakte. De volgende dag was er een gaatje om door de sluis te glippen en ook de Krammersluis ging van een leien dakje. We meerden af op de Mosselbank, direct na de sluis bij Bruinisse. Een dag later even afkicken op Stampersplaat en dan voor 11 dagen de jachthaven van Brouwershaven in.

Mosselbank op de Grevelingen

Stampersplaat. Hier was iets drukker, maar toch aangenaam

We hebben een prachtige duikvakantie gehad! Het weer werkte reusachtig mee en de stemming op de Camping Noordernieuwland zat er bij de duikers goed in. Ingeborg en ik maakten 7 duiken in een week en dat is voor ons doen een prima gemiddelde. Gezellig samenzijn, lekker borrelen en heerlijke barbecues! De foto’s spreken voor zich.

Op de parkeerplaats bij Den Osse

Avondduik Den Osse

Een drukte van belang, zo’n club BBQ

Oh ja, we gingen ook nog eten bij restaurant “Jacob Cats” in Brouwershaven

Op 30 mei zijn we tussendoor met Joke en Willem naar Ilpendam gereden omdat Ma de volgende dag jarig was: 97 werd zij. Joke verzorgde de visite en Willem en ik hebben meteen maar de tuin onder handen genomen, maaien, takken zagen, opruimen en weet ik veel wat nog meer. Heel gezellig. Saves waren we alweer terug op de camping.

Heel gezellig

5 juni 2017 vertrokken we uit Brouwershaven, waar het uitstekend toeven was. Onderweg kwam Willem er achter dat we met het liggeld voor een dag genaaid waren. Dat bleek een bedrijfsongelukje te wezen en kon telefonisch worden rechtgezet. Na een overnachting wederom op de Mosselbank doken we vanaf het Volkerak bij Dintelsas de Dintel op, die later overging in de Mark. Best een leuke route, af en toe wat industrie maar voor het overige een mooie route. De stront waaide van de dijken maar de zon scheen overwegend.

Geen ijle populieren, maar stramme palen die aan de einder staan

We brachten ergens achter de Biesbosch aan een steigertje de nacht door, prima plekkie. De volgende dag door een zeer smal sluisje bij Werkendam de Merwede op naar Gorinchem, door de sluis de Linge op, dan het Merwedekanaal langs Meerkerk naar Vianen, daar de Lek overgestoken en door de Beatrixsluis bij Vreeswijk het Amsterdam-Rijnkanaal op. Rond half vier of daaromtrent lagen we bij Zandeiland 6 op de Vinkeveense plas afgemeerd. Daar zijn we twee dagen lekker lui blijven liggen, lezen, klussen, rommelen, etc. Ik heb m’n duikspullen aangetrokken en onder water de zinkanodes geborsteld. Twee zoet water kreeften, waarvan eentje met 1 schaar, zaten onder de boot. Willem en ik bekeken tevens hoe de spudpaal van de “Laga” in de bodem steekt. Fotootjes maken, enz. Die anodes moeten trouwens hoognodig vervangen worden, heb ik wel gezien. Ook hier was het goed toeven.

Zo helder was het

Een kreeft in de Vinkeveense plas! Hij was zeker 15 cm lang

Willem inspecteert mijn onderwaterschip

Daarginds wordt het al gauw zo’n 50 meter diep

We gaan onder Willem zijn boot kijken

Op het kompas zwemmen wij erheen

Willem z’n paal zit een flink eind in de bodem

Kijk maar

We hadden het eiland twee dagen voor onszelf 

Linda kwam ook langs, ze woont tenslotte niet ver weg, in Mijdreg

10 juni waren wij weer op de basis, na een tankbeurt bij Anton van Meegen in de Voorzaan.

14 juni 2017 voeren wij naar Edam want we hebben een tijdelijke ligplaats voor de zomer gekregen, dezelfde box waar we afgelopen winter ook in lagen. De huidige eigenaar heeft zijn boot verkocht en in afwachting van een nieuwe mogen wij erin. Edam is voor ons dichterbij en het is goed om “wat dichter bij de vereniging te staan” anders gaat alles een beetje langs ons heen, zie je.

Het was weer tijd voor een paar klusjes bij Ma voordat we met Marijn en Rianne een weekendje zouden gaan varen. Zo kabbelt het leven voort. 23 juni was het zover. Ze gingen voor het eerst met ons op de “nieuwe” boot een stukje varen. Ik haalde hen met de auto op in Medemblik en we voeren van Edam via Lelystad benoorden de Houtribdijk, waarbij de wind aardig van zich liet spreken, naar Enkhuizen waar we aan de buitenkant van het Zuiderzeemuseum, op het IJsselmeer dus in zeer ondiep water voor anker gingen, prima beschut tegen de heersende westenwinden. Jammer dat het weer niet zo meewerkte, anders hadden we kunnen zwemmen en met het bootje rotzooien. Nou ja, het was best gezellig en de hapjes en drankjes smaakten voortreffelijk.

Eerst maar eens een bakkie

Marijn had er wel lol in

Gelukkig was het niet windstil

Voor anker aan de buitenkant van het museum; was goed te doen

De volgende dag namen we in Medemblik afscheid van elkaar, nadat Marijn en Riet ons getrakteerd hadden op koffie en appeltaart met slagroom in het bruine eetcafé “De Kwikkel”.

Voor een heerlijke smikkel kun je prima terecht bij De Kwikkel

Wij overnachtten die avond op dezelfde plek bij Enkhuizen en de volgende dag door het naviduct het Markermeer op en met een gezapig gangetje (8 km per uur) ging het op Edam aan.

Dat was het wel zo’n beetje, voor een eerste berichtje sinds lange tijd. Oh nee, we zijn 1 juli, afgelopen zaterdag dus, met “Trilobiet’ wezen duiken in vinkeveen, zandeiland 4, het duikmekka voor heel Nederland. De evenementencommissie had er weer veel werk van gemaakt, met een partytent, hamburgers en sateetjes op de BBQ en genoeg te drinken (voor na het duiken, mind you!). Ingeborg en ik bleven zowaar een uur onder water, een heerlijke duik. Ik schrok wel een beetje van die grote snoekbaars die voor onze neus rondjes bleef zwemmen. Ik dacht even dat ie zich klaarmaakte voor de aanval! Na afloop dus het gezellig samenzijn rond de barbecue. Het was al half twaalf saves dat Ingeborg en ik, met nog een paar anderen als laatsten, in onze Subaru (een heerlijke auto!) huiswaarts keerden.

Trilobiet installeert zich

Scherper kan ik het niet krijgen, dit was op 6 meter diepte

Deze joekel kwam wel erg dichtbij!

S

Ik op de wipkip

Een paar baarsjes, die zwemmen zomaar onder je door

Tijd voor de saté en de hamburgers

Nog even wachten

Sedertdien hebben wij niet veel meer gedaan aan activiteiten, behalve dan de duikspullen te drogen hangen en wat onkruid trekken in de tuin (Ingeborg) en wat knutselen op de boot, maar ik heb nu geen zin meer om daarover te vertellen. Met deze constatering wil ik eigenlijk een punt achter dit verhaal zetten, dat toch wel een beetje lang geworden is, maar dat komt door de foto’s. Daar kan ik niks aan doen. Geen idee wanneer het volgende bericht komt, áls het al komt. PS, het was een fijne tijd, meestentijds.