Zondag 26 en Donderdag 30 juli 2020

Marstal – Holtenau

Dag	Datum	Wind	Weer
Zondag	26 juli 2020	Z 5 – 6 – 7 Bf	Regen, volledig bewolkt, bij aankomst ook zon
Vertrek	Aankomst	Logstand	Motoruren
08.20 uur	14.40 uur	867 NM	3790,4 uren

Tien over half acht, zondag de zesentwintigste. Het zal niet verbazen: we gaan vandaag wederom varen. Toen we wakker werden om half zes was het buiten heel somber. We zijn allebei in bed gebleven om te lezen. Ik had geen zin om te schrijven want ik heb vannacht al een behoorlijk zwaar stuk van meer dan drieduizend woorden de wereld in geslingerd, dus ik moest maar even pauze nemen vanoggend. Mijn kop staat er helemaal niet naar. Het wordt wel moeilijk zo langzamerhand. Het wordt tijd dat we naar huis gaan, dan kan ik er mee stoppen. Ja toch? 

Voor nu zijn we er weer klaar voor. Holtenau is de bestemming, zo’n 32 mijlen tegen de zuidenwind in maar volgens de voorspelling krijgen we maximaal slechts vier tot zes Beaufort voor de kiezen. Dat is recht op kop dat wel. Het is nu nog rustig maar tegen elven zal de wind aantrekken. Het moet te doen zijn. We gaan de gok wagen. Zodra we op het NOK zijn maakt het weer niet meer uit, dan kunnen we varen wanneer we willen.

Kwart voor acht. Ik sta een sinaasappel te eten en verslik me. Dat komt omdat ik geen huig meer heb. Die is 52 jaar geleden in militaire dienst weggerot. Ik zie dat de accu op 23,1 volt staat, dat is te weinig. Wat een ellende toch, met dat ding. Ja, dat probleem hebben we ook nog om te tackelen als we thuis zijn.

Kwart over acht. We liggen nog steeds. We zouden om acht uur vertrekken. Het regent als de pieten bij tijd en wijle, afgelopen nacht ook. Het zwerk zit helemaal dicht, volledig bewolkt. Het is koud, regenachtig, het lijkt wel herfst. Maar nog steeds weinig wind. Het wachten is op Agetha, die Scotty aan het uitlaten is. Ik heb een kwart litertje olie bijgevuld in de Deutz en ik heb gevoeld in de lekbakken die we voor de zekerheid onder de generator hebben neergezet. En jawel hoor, ik voel geheel tegen de verwachting in dat er water in staat, zout water. Dat betekent waarschijnlijk dat de waterpomp lekt. Een geheel nieuwe waterpomp met nieuwe impeller en nieuwe keerringen. Ik heb de kap niet opengemaakt om te kijken, dat komt in Holtenau wel. Het feest gaat opnieuw beginnen.

Tien voor negen. We zijn inmiddels vertrokken. Willem scheurt scherp voor mij langs in de stromende regen. Hij heeft kennelijk een andere koers voor ogen dan ik. Effe een foto nemen (is niet gelukt). De zuidenwind bereikt nu een snelheid van 17 tot 21 knopen, zoals voorspeld, maar niet zo vroeg, dus dat belooft wat. We varen naar de hoge wal, dus als het niet erger wordt dan dit is er niks aan de hand. De zee zal wat holler worden als we op diepere gedeelten komen en dan gaan we het wel voelen. Maar ergens op de helft wordt het weer ondieper en dan zal het minder worden. De wind zal naar verwachting tegen die tijd ook afnemen. Tot nu toe gaat het goed. Straks gaat het buiswater aan dek komen, maar de gestaag neerdalende regen zal het zout er meteen weer afspoelen, tenzij het ophoudt met regenen natuurlijk. Goh, wat een somberheid, dat weer. Nou dag Aerø, dag Marstal, de Deense cirkel is rond. We gaan naar huis. Het is ons droef te moede.

Bye bye Denemarken. Regen en wolken. Typical

Half tien. Een kwartier geleden heb ik de stabilisatoren aangezet. We slingerden een beetje te veel. Ze doen het. We drinken een kop koffie en ik heb weer een boekje gevonden, De Erfenisjager, een papieren boek. Van Agetha gekregen. Ben benieuwd. Nog 29 mijl te gaan.

Tien voor tien. We komen onder de lij van Langeland vandaan, voorzover je van een lij kunt spreken. De golven worden hoger en onregelmatiger. Ik heb het toerental iets opgeschroefd naar 1700 toeren om beter door te golven te duwen. Mans vaart nog dicht in de buurt. Hij gaat lekker, maar schommelt wel. Zij hebben dit ook wel meer meegemaakt. Het is even een taai ongerief, een paar uurtjes stug doordouwen, beuken tegen de golven in. Met 5,5 knopen gaan we in ieder geval in de goeie richting. Het zou op enig moment moeten afnemen, maar voorlopig is het nog niet zover.

Tien uur. De wind is nu aangetrokken tot zes Beaufort, 23 tot 25 knopen wind zie ik op de meter.

Half elf. Twee uur gevaren. Elf mijl afgelegd. De wind is zes beaufort. Soms zeven. De zee is bokkig en nukkig, een beetje onregelmatig. Niet echt prettig, maar zolang alles heel blijft wel te doen. We kunnen niks anders doen dan het uitzitten, puzzelen, lezen, beetje rondhangen. Veel doen we niet, maar dat doen we anders ook niet.

Half twaalf. We zijn lekker aan het “schaatsen” om de golven niet recht van voren te krijgen want dat was geen doen meer. De wind is af en toe zeven Beaufort en de golven zijn ronduit vervelend. Ondanks de 1700 toeren liep de snelheid soms terug tot 4 knopen als we vier, vijf keer achter elkaar in een golfdal sloegen. Het buiswater vloog metershoog over het hele schip heen. De boot houdt het prima, daar niet van, maar ikzelf moet af en toe goed oppassen dat ik niet met stuurstoel en al omflikker, zo gaat het tekeer. Ingeborg zit rustig op de bank te puzzelen en ik moet me af toe verkrampt vasthouden aan de handgreep aan de wand naast me. Ik koerste eerst op de Eckernförde af. Zodra we de rand van een ondieper deel bereikten stuurde ik weer de andere kant op richting Fehmarn om over bakboord de golven schuin aan te snijden. Dit scheelt aanmerkelijk in de bewegingen van het schip. Op deze manier, haalde de Harlingen 12, die niet zo hard liep ons weer in. Willem riep mij op met de marifoon en vroeg of ik toch naar Maasholm ging. Ik moet toegeven, het zag er wel raar uit, dat ge-zigzag. We zitten nu definitief boven het ondiepe deel op ongeveer de helft van het traject

Schaatsen

Tien over half twaalf. De wind is afgezwakt naar snelheden rond de 18 knopen, dat is mooi. De zeegang neemt eveneens af, de overgang is tamelijk abrupt moeten ik zeggen. Nu gaan we weer lekker. Het leed is geleden. Ik kan weer normaal op de stuurstoel zitten.

Tien over twaalf. Nog 8 mijl te gaan tot de ingang van de Kieler Förde. De zee is tot rust gekomen en de wind afgenomen tot 15 knopen. Ik heb de stabilisatoren uit gezet en het aantal toeren teruggenomen van 1700 naar 1400 en we varen evengoed 5,6 knopen over de grond. Is dat niet heerlijk? We schommelen iets, maar dat is te doen. Er liggen hier een paar schepen voor anker te wachten, waarschijnlijk op toestemming het NOK in te gaan.

Een uur. We zijn dwars van een loodsstation met een vuurtoren dat midden voor de ingang van de Kieler Förde staat, leuchtturm Kiel. Er liggen twee loodsboten tegenaan. Lotse staat erop. 

Tien over een. Een van die loodsboten komt vlak langs ons scheuren, richting Holtenau. Gelukkig zag ik het op tijd. Gauw de stabs uitgeklapt en voila, geen vuiltje aan de lucht. Als ik dat niet had gedaan waren de TV en de lamp tegen de grond geslagen.

Half twee. Net een boterhammetje met aardbeien achter de kiezen en toen kregen we toch een plensbui over ons heen, niet normaal meer. Het zeewater werd volkomen plat geslagen. De boot is nu wel ontdaan van al het zout. De Laga was helemaal uit het zicht verdwenen en plots is ie er weer. De HA 12 zit niet ver achter ons. We bevinden ons nu goed en wel in de Kieler Förde en hebben definitief afscheid genomen van de Oostzee. Nu gaan we spelen in het Kielerkanaal (het NOK). Kalfsschnitzels kopen in Rendsburg, tanken in Rendsburg (Helgoland zal wel niks worden, met dit wisselvallige weer) en dan hop naar Brunsbüttel, hop naar Cuxhaven, hop naar Bremerhaven en dan hop, het Küstenkanal op.

Tien over half twee. Daar was ie dan, de zon. Gezellig getelefoneerd met Marijn. Hij en Rietje hebben nu vakantie tot ongeveer eind augustus. Misschien gaan we via Medemblik terug, zodat wij mekaar even gezellig kunnen treffen.

Nog een kwartiertje en dan zijn we er. Een groot cruiseschip komt op ons af. Ik dacht dat die dingen niet meer vaarden, vanwege de corona.

Tien over half drie meerden we af aan een steiger in Holtenau. Dit is een prachtige plek, pal naast de sluis en langs een mooie laan met grote bomen. Helder water hier. Verderop is een gezellige kade met Hollandse charterschepen en veel wandelaars.

We kunnen hier makkelijk de kant op, vuilniscontainers dichtbij, tank voor afgewerkte olie en een betaalautomaat voor het kanaalgeld die afgedekt is met een hoes met de mededeling erop dat van 23 juli tot 31 december 2020 niet hoeft te worden betaald. Ook vanwege de corona zeker. Goed geregeld. Willem en Mans komen aan boord kijken naar de waterpomp van de generator. Die blijkt inderdaad als een vergiet te lekken. De keerringen zijn naar de klöten omdat er vanuit de fabriek siliconen zijn gebruikt om ze vast te zetten of zoiets. Dan moeten we maar een zak patat gaan halen ergens, vanavond. Het is kwart voor vier inmiddels. We moeten zo maar even gaan kijken op de kade of er een eettentje is.

Half vijf. We hebben gekeken of er iets was. Geen patat, wel ijs, frisdranken en broodjes vis en een lange rij voor het stalletje, iedereen op twee meter afstand. Veel mondkapjes. Ja, hier in Duitsland wordt je direct weer geconfronteerd met het corona-gebeuren. Hier hadden we geen trek in.

Tien over zes. Willem en Mans hebben toch het lekken kunnen verhelpen. Ze hebben de pomp eraf gehaald en Mans had nog een passende keerring die er op werd gezet, nadat de siliconentroep eraf was gehaald, en hop de pomp er weer op en het leed was weer geleden.

Maar ondertussen was het te laat om eten te gaan maken. Joke had trouwens alweer gezorgd voor de catering van iedereen in de vorm van een kaasfondue met broccoli, bloemkool en wortelstukjes, worstjes, gehaktballen etc. Agetha was ook al bezig met heerlijke kip van Jantje de kippenboer uit Middelie, met satésaus. Dus dat kwam er ook bij. En de nodige biertjes en wijntjes natuurlijk. Wat een feest.

Tien over negen. De rust is weergekeerd. Mans was plat af na het eetfestijn op de Laga en ging na afloop een tukkie doen. Het was me ook wel een dag, hoor. We hebben elkaar allemaal flink door de golven zien beuken. Evengoed zijn we na het eten, toen Mans wakker was, een stukje wezen lopen door de buurt, ook om envelopjes te vullen met een tientje per boot en in een brievenbus te doen bij het havenkantoor (corona!).

Morgen naar de Flemhudersee om te ankeren en daarna zien we wel. Nu zitten we op de boot en drinken een kopje thee, echte thee met een koekje.

Half elf. Ik zit te schrijven. Het stukje van 22 juli, in Nyborg. Het gaat stroef. 

Tien over half twaalf. Stukje afgekregen en gepubliceerd, toch nog. We gaan naar bed. Jammer dat we onder een dikke lamp op de steiger  in de spotlight liggen. Niks aan te doen. De Erfenisjager mee naar bed. Het was een woelige, bewogen dag zeg maar. Ook wel fijn.

Donderdag, 30 juli 2020

Het verslag van deze vakantie houdt hier op. Ik houd het voor gezien. De reden hiervoor is dat ik alle aandacht en concentratie nodig heb voor mediteren en bidden. Mediteren om normaal te blijven, voorzover ik dat was en bidden dat de boel vanaf vandaag tot aan de thuishaven heel blijft of in ieder geval een béétje blijft functioneren. Ik kan het schrijven er niet meer bij hebben. Wat is namelijk het geval: vandaag, precies een week nadat de nieuwe Muffler werd geïnstalleerd werd deze op precies dezelfde wijze en op dezelfde plaats opgeblazen en weer stond deze jongen met een emmertje te hozen. Dit gebeurde allemaal gelukkig vlak voor Cuxhaven. We hadden de ebstroom mee. Na afmeren aan de calamiteitensteiger meteen de motor uit. Het water stond weer tot aan de drempel van de machinekamerdeur. Ik ga hier niet uitgebreid in op de mogelijke oorzaken want dat kunnen er verschillende zijn maar niet hier en niet nu en niet door ons aan te tonen. Mans en Willem hebben met kunst en vliegwerk op vernuftige wijze van de twee mufflers een “nieuwe gemaakt” met plakband, kit, stalen pijp en een conservenblik! De nieuwe McGyvers! Het werkt ook nog, voorlopig. We gaan het zien onderweg. Ik heb van Mans een lenspomp te leen gekregen die ik onderweg kan inschakelen en die eventuele influx van uitlaatwater de baas kan. Gezegd moet worden dat ik nog heb gedoken om het schelpvormige roostertje van de waterinlaat schoon te maken. Er zat inderdaad wat troep in en misschien wat mosseltjes. Nadien kwam er weer voldoende water uit. We zijn het allemaal eens dat die schelp er bij de eerstvolgende hellingbeurt af gaat. Hieronder wat fotootjes om een en ander te illustreren.

net niet over de drempel

MacGyver en zoon

Misschien komt er nog eens een afsluitend stukje, een soort addendum. Misschien ook niet. Het werk is klaar en ik ben er klaar mee.