Vrijdag, 28 maart 2014

Ilpendam, donderdag, 27 maart 2014

Ik moet me losscheuren van bijzonder vermakelijke “ouwe doos”-series als “ Two And A Half Man” en van “The Big Bang Theory”, want het is weer zover. Overmorgen stappen we op het vliegtuig naar Turkije, voor nieuwe avonturen. Of wordt dat ook een “re-run”? We zullen zien.

Ilpendam, vrijdag, 28 maart 2014

Dat begint lekker. Ik was kennelijk nog helemaal niet zover. Er kwam niets uit. Toch moet het. Het enige wat ik gisteren heb gedaan is een heleboel foto’s selecteren om een beeld te geven van ons winterreces. Laat ik maar eens beginnen met een gouwe ouwe: “de tijd is omgevlogen!” Deze laatste dag was een hectische dag: de smederij kwam de anti-inbraak(sier)hekken aan weerszijden van ons terras monteren. Pfff, dat was op het nippertje. Een moeizaam proces van bijna drie maanden, maar dan heb je ook wat: ons terras is nu nog slechts bereikbaar over het water (dan moeten ze eerst met hun boot over onze drijfvuiltegenhoudbalk wippen). Ze zijn net klaar en het ziet er prachtig uit, al zeg ik het zelf. Ze hadden eerder al voor alle openslaande ramen (op eentje na, onze branduitgang) op de verdieping “subtiele” tralies aangebracht.

Subtiele tralies 1

Subtiele tralies 2

Voor wat het waard is: we gaan (iets) geruster weer op pad. De aanleiding tot dit alles is dat men heeft geprobeerd zich een weg naar binnen te banen door het boren van een gat in een cilinderslot, wanneer dit is gebeurd weten we niet. Gelukkig was het een heel goed slot en zijn ze niet verder gekomen. Dit was voor mij echter wel de druppel. We hadden natuurlijk ook Heras Hekwerken erbij kunnen halen, maar dit ziet er toch iets fraaier uit.

Mooi stijlvol hekwerk met scherpe punten

Idem

Maar laat ik bij het begin beginnen. Ik eindigde in november met de mededeling, zo uit de losse pols, dat we een auto hadden gekocht. Ik dacht: een nieuwe tand, dan ook een nieuwe auto; laten we eens gek doen. Binnen een dag na aankomst hebben we er eentje gekocht, een Subaru Outback, een beul van een bak, hoog op de poten, vierwieldrijf en alle opties. Het kost wat, maar dan heb je ook wat.

Nu is hij van u

Een voordeel is ook dat ie niet wordt gestolen want niemand wil hem hebben; er rijden er maar een paar van in Nederland rond. Hij rijdt als een vorst, limousine-achtig mag ik wel zeggen. We zijn ermee naar Oostenrijk geweest om eens lekker in de sneeuw te raggen. Volgens de dealer waren sneeuwkettingen niet nodig omdat we rustig met winterbanden tegen een rodelbaan op konden rijden, want dat hadden zij al een keer bewezen. Jammer dat het pas begon te sneeuwen toen we alweer bij de Nederlandse grens waren. Evengoed lekker geskied, boven op de berg, niet zo soepel meer als vroeger maar toch!

Ingeborg genoot!

Ik ook!

Daar gaat zij

Is het niet een wondere witte wereld?

Jammer dat we de auto niet mee kunnen nemen naar Turkije. Gelukkig gaat in onze afwezigheid mijn broer Kees zich ontfermen over het welzijn van ons bakbeest. Kees heeft een hele grote garage, zie je, daar staat hij droog en veilig!

In de week nadat we de auto hadden gekocht ging buurman Kramer zijn dak bedekken met zonnepanelen. Hee, dat wil ik ook! We waren zo gek niet of een paar dagen later begonnen die mannen ook bij ons! Je kan maar beter zonnepanelen kopen dan de banken misbruik laten maken van je spaarcentjes.

Die jongens zijn net klipgeiten

Met die zonnepanelen begon meteen ook het langdradige proces van proberen je btw op de investering terug te krijgen van de belastingdienst. Wij zijn nu een bedrijf dat energie levert aan het net (we hebben dit jaar overproductie, lache man, vooral als je die meter achteruit ziet lopen!) en moeten eigenlijk ook btw berekenen en daarvan moet je een hele administratie bijhouden. Wij dus niet, want we hebben ontheffing gekregen, maar ik moest wel toeren uithalen om dingen te bewijzen enzovoort. Omdat we daar geen tijd meer voor hadden heb ik de zaak in handen gegeven van een accountant en dat is ook een proces op zich. Gisteren afgerond, pfff! Alles “op de nipper”!

Wat nog meer? Oh ja, we zijn naar een optreden van Cees Gremmen en zijn band in Castricum geweest, heel nostalgies, en hebben natuurlijk bezoeken afgelegd bij de zeilvereniging, bij buren, andere vrienden en kennissen en bij de kinderen en zij bij ons. We hebben een fantastisch kersdiner bij ons thuis gehad, geheel verzorgd door Ricky en Linda. Marijn is in december geopereerd aan zijn knie en maakte een wonderbaarlijke genezing door. Terwijl “wij” dit schrijven is hij alweer aan het werk en gaat in April zelfs weer aan boord! Jammer van de voortgang in de bouw van de “Friesland”, maar dat hebben wij er wel voor over!

Op visite bij Marijn en Rianne

Inmiddels een zeer geliefde jaarlijkse traditie

Een toast op alle goede dingen

Op visite bij Linda en Ricky

Joop en Meta, je weet wel: van de “Ilona”, waar we in 2010 en begin 2011 lang mee optrokken in Spanje en Portugal, hebben we op Sinterklaasdag opgezocht op hun schip in de jachthaven van Schiedam. Het was heel gezellig

Op visite bij Joop en Meta op hun megajacht in Schiedam

We spraken af hen ergens in januari of februari te bezoeken in hun huis in Noord-Frankrijk en dan onze zelfgemaakte kroketten mee te nemen. Jaaa, want die hebben we ook weer gemaakt: 160 stuks om precies te zijn. Het was net als vorige keer een samenwerkingsproject met Ma, die voor ons de vele kilo’s rundvlees tot een heerlijke bouillon heeft afgetrokken! We waren daar mooi twee dagen of zo mee bezig!

Uien snijden voor de kroketten

Een project van geheel andere aard was het overhalen, na veel gezeur mijnerzijds, van zwager Willem tot het aanschaffen van Apple computers. Hij kocht er meteen maar drie: een iPad, een Macbook met retina-scherm (toe maar!) en een iMac voor op tafel! Eindelijk ging ie dus overstag en hij had er al gauw spijt van omdat het toch allemaal niet zo makkelijk bleek te zijn als ik wel deed voorkomen. Sorry Willem! Even doorbijten, je hebt nou toch tijd zat. Met Willem is het trouwens gezellig knutselen in zijn werkplaats, die hij maar niet kan opruimen (“hij kan er niet van buiten”).

Hier wordt een luchtslang van een duikautomaat gemodificeerd (verlengd tot 10 meter)

We wandelden veel en maakten foto’s van onze vertrouwde omgeving: de Purmerpolder en de achterkant van Ilpendam.

Nog niet geknotte wilgen

Ergens daarachter wonen wij

Onze “Vrienden van de Med”: Cees en Anneke, Maud en Dick en Cees en Marijke hebben we begin januari uitgenodigd voor een borrel en een buffetje bij ons thuis. Het weerzien was hartelijk en het samenzijn heel genoeglijk!

Het was gezellig!

Die raad ik af

We zijn ook overgestapt van Ziggo (jeweetwel, die van de doorkiesmenu’s) naar KPN. Tot nu toe zijn we redelijk tevreden, maar we blijven op ons qui vive want geeneen van die giganten is te vertrouwen. Oh ja, voor ons Gas en Elektries zijn we overgestapt van Energiedirect naar Electrabel, onze derde of vierde leverancier, op jaarbasis 250 euro goedkoper volgens Ver. Eigen Huis. We zullen zien; als ik het gevoel krijg te worden belazerd ben ik zo weg. Dat geldt ook voor banken trouwens: ik heb een stuk of acht rekeningen, eentje heeft alles en de rest 1 euro. Zodra een ander meer rente geeft stap ik over. Ik stel voor dat iedereen dat gaat doen; dan gaat de rente wel omhoog. Ingeborg heeft deze periode haar tandarts flink gespekt en ik kon er ook wat van. Hopen maar dat de stenen nu een tijdje heel blijven; ijdele hoop waarschijnlijk; de “tand” des tijds knaagt er aan, hahahaha! Gelukkig heeft Ingeborg vier ochtenden gewerkt, daarmee waren de kosten weer gedekt. Uiteraard elke zondag zwemmen in het Leeghwaterbad te Purmerend, fitness-training en ook een keertje duiktraining. In februari zijn we met de club wezen duiken in een 9 meter diep duikbassin in Den Helder, dat kort daarvoor in gebruik was genomen. Het was een heel relaxte en gezellige clubduik met geleende spullen.
Onze logeerpartij, een week na de wintersport in Oostenrijk, bij Joop en Meta in Noord-Frankrijk was een geweldig intermezzo in ons winterreces. Zij wonen daar in een fantastisch landschap in een gezellig verbouwd spoorwachtershuis, midden in de graanvelden en de overstroomgebieden van de rivier de Maas. Verdun is de dichtstbijzijnde grote stad. De uitstapjes in de omgeving hebben een grote indruk op ons gemaakt, vooral de oorlogsherinneringen aan de Eerste Wereldoorlog in de vorm van monumenten en de nog steeds zichtbare kraters van bommen en granaten in de bossen zijn spectaculair en geven een indringend beeld van de gruwelijkheden die zich hier hebben afgespeeld. We maakten wandelingen, schoten plaatjes, deden een luns buiten de deur en hadden het gezellig met zelfgemaakte muziek in het prachtig antiek ingerichte huis van Joop en Meta

Op visite bij Joop en Meta in Frankrijk en meteen wandelen natuurlijk!

Bezoek aan Verdun, best een mooie stad!

Uitzicht vanaf een oorlogsmonument

Het bewuste oorlogsmonument; geen kleintje

Eerst effe lunsen

Een schitterend gelegen kerk, werkelijk uniek, heel fotogeniek

Het was heel gezellig

Samen muziekmaken

Nogmaals dank, Joop en Meta, voor jullie zeer gastvrije onthaal!

Wat nog? Oh ja, met zwager Willem een dagje bomen wezen rooien bij Ma, hebben we weer wat haardhout. Niet goed voor mijn rug. Belastingaangiften gedaan voor Ma en voor onszelf, pensioendingen geregeld. Jaaa, ik wor dit jaar 65 en krijg dus twee maanden daarna AOW. Dat wordt twee maanden op een houtje bijten. Guess what: ik heb een nieuwe bril laten aanmeten bij Specsavers! De helft goedkoper dan de vorige was bij Koopman Optiek te Purmerend, waarvan de coating er spontaan af donderde. Ik ben al blij als het ding niet nóg slechter van kwaliteit blijkt te zijn. Van hunnie kreeg ik er ook nog een gratis zonnebril op sterkte bij.

Van zwager Willem heb ik een hogedrukreiniger geleend en terwijl Ingeborg achter me aan ging met de harde bezem heb ik alle verharde gedeelten van ons erf ontdaan van mossen en andere ongerechtigheden. Wat een kletsnatte kloteklus!

Geloof me, het zag er nog beestachtiger uit dan dit!

Hier ook!

Ik moest na afloop wat noodkleding aan

Oh ja, er moest ook een nieuwe onderwatercamera komen. Moest van Ingeborg, echtwaar! Met dat ding (via internet binnen een dag in huis) hebben we in het zwembad foto’s gemaakt en diezelfde middag maakte zwager Willem onderwater opnamen.

Trainen met Trilobiet in het Leeghwaterbad

Mans in rust (bij de club noemen we dat: “Mansen”)

Willem gaat duiken, Joke niet

Daar gaat Natascha

Willem krijgt assistentie van Hans

Van de andere kant bekeken

De camera doet het goed

Willem kwam zowaar een vis tegen

Tijd om er uit te komen

Een soepje gaat er wel in

Hij doet het redelijk goed, vinden wij. De flitser die ik nog heb van de “oude” camera is prima aan te sluiten, dus die gaat ook mee naar Turkije.

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Dat doe ik natuurlijk niet. Ik hou niet van lange verhalen die nergens over gaan, maar ik wor gedwongen door mijn omgeving. Laat ik volstaan met te verklaren dat wij een hele fijne periode thuis hebben doorgebracht. We hebben het vreselijk druk gehad en we hebben ons vreselijk druk gemaakt, net als de wereld om ons heen. Morgen reizen wij in het gezelschap van 4 kilo kaas, 3 worsten van varkensvlees (salami), een grillworst, 3 potten Calvé Pindakaas, 4 pakken aardappelpuree, 5 zakken boerenomelette mix en nog zo wat dingetjes, af naar Kalkoen. Linda komt ons halen. We hebben er zin an! Erdogan, here we come!

PS: ik vergeet helemaal de stand van zaken m.b.t. (=met betrekking tot) de bouw van de “Friesland’ in beeld te brengen! Bij deze dan maar!

“Friesland”

De boeg

De bak

Het sloependek

De spiegel