Donderdag, 27 oktober 2011

Porto Turistico di Marina di Ragusa 13

Ieder bericht te beginnen met iets origineels en niet steeds het obligate “ik word te puntje, puntje uur wakker” is telkens een opgave en een uitdaging. Is dit een origineel begin “or what”? Te 09.15 uur word ik wakker, de zon schijnt door het luik en ik steek mijn slaperige hoofd van onderen er doorheen (ik zet ‘m eerst open natuurlijk) terwijl ik met mijn knieën op de matras sta. Dat moet een komisch gezicht zijn want Richard en Philippa die met een mede-kiwi op de steiger staan te praten moeten erg lachen. “Are you just coming out of your bed, Wilhelm?”, vraagt Philippa. “I’m still in it!”, antwoord ik. Nog meer hilariteit. De oggend verloopt tamelijk gelijkvormig aan die van gisteren, met dit verschil dat ik nu eerst de banaan eet en daarna pas de yoghurt en thee in plaats van koffie drink, want nu weet ik welke thee ik moet nemen. Tussen de bedrijven van het lezen door maak ik beide watertanks leeg en spoel ze door. Vooral de stuurboordtank blijkt als je de laatste restjes water met de voetpomp door de leiding trekt bijzonder smerig te zijn. Veel “stukjes” en rossig water. Ik doe 10 keer een liter of vijf water in de tank en ga dan naar binnen om hem weer leeg te pompen. Ik krijg er het heen en weer van maar uiteindelijk is het water schoon, ook het laatste restje. Ik maak het filter in de aanzuigleiding ook schoon en vul de tank tot de helft voor het dagelijks gebruik. De afwas laat ik tot vanavond staan want dan wordt het toch weer een puinhoop. Gisteren heb ik mij voorgenomen vandaag Sikaflex, brood, vlees en eieren te kopen dus dat gaan we doen, maar eerst even nauwkeurig de gebroken spaak opmeten en de maten met het adres van de jachthaven doorgeven aan Ingeborg zodat zij een stuk of twintig van die dingetjes kan opsturen. Omwille van de hoognodige lichaamsbeweging ga ik te 16.30 uur naar het dorp wandelen in plaats van op de fiets. Rugzak op met fototoestel erin, portemonnee mee en door de,  al eerder genoemde straat die iets hoger parallel aan de boulevard naar het centrummetje loopt, ga ik op weg. Wederom is de hele omgeving uitgestorven.

uitgestorven

Wat is dat toch hier? De lucht boven het dorp ziet er dreigend uit maar het is lekker warm, ik schat zo’n 25 graden Celsius. Dat gaat trouwens de hele dag een beetje op en neer. Af en toe dreigt regen en voel je wat druppeltjes maar het zet meestal niet door. De temperatuur blijft in elk geval ten allen tijde boven de 20 graden.

aan de overkant het gemeentehuis, waarin het toeristeninformatiebureau

Bij de Dekker Watersport van Marina di Ragusa die vreemd genoeg niet op de jachthaven zit maar midden in het dorp koop ik een patroon Sikaflex. Kost 14 euro. Ik krijg ongevraagd adviezen wat je er mee kunt doen en als ik naar oliefilters vraag wil ie die graag voor me bestellen. Hij kan zich goed verstaanbaar maken in het Engels! Het is een klein winkeltje maar propvol spullen en als ze iets niet hebben gaan ze het voor je halen.

Dekker Watersport, goed zaakje

Voort gaat het. Met krakende heupen bereik ik de ARD-super. Open maar uitgestorven. Ik ben de enigste klant. Ik koop zes kippepoten, een broodje voor morgenochtend en -middag en een doos eieren. Te 17.10 uur ben ik t.o.d.b. (ik bedien me maar van afkortingen voor voor de hand liggende uitdrukkingen anders wordt het verhaal te lang; het gaat toch al nergens over maar dan moet het ook niet nog eens lang zijn). Ik ga meteen de voetjes van de beugel over de stuurstand, die losgeschoten zijn van de kuipbodem, opnieuw met kit vastzetten. Nu heb ik echter ook een blok hout op maat gezaagd en tussen de twee poten geklemd want ze stonden niet recht, wilden naar elkaar toe en alleen met S. vastplakken was niet voldoende. De foto legt het beter uit dan ik.

het geheel moet nog een klein beetje afgewerkt worden

Te 18.10 uur wil ik beginnen met de toebereidselen voor het avondmaal. Dan gaat de Skype af. Ingeborg aan de lijn die wil weten wat ik doe. Nou, gewoon, eten koken. Oh. We wisselen wat dingetjes uit en ik vertel van de betuigingen van medeleven door Natascha en Ramon en door Metty en Peter. We laten de Skype openstaan terwijl ik verder ga met het eten en de zusters gaan een CD-branden op dezelfde Skype-computer. Daardoor breekt er toch een hel los! Het is net of een speedboot zonder geluiddemper door de boot heen scheurt! Ik zet het geluid uit en later besluiten we maar om af te breken, ze moeten trouwens toch weg, naar Pa. Morgen is er gelegenheid tot afscheid nemen. Ik zet de kip, de aardappelen en de rode kool met appeltjes op en anderhalf uur later (20.00 uur) is het klaar. In 5 minuten eet ik het op en blijf ontgoocheld zitten kijken naar mijn lege bord. Het smaakte wel lekker hoor, maar ik vraag me af of de verhoudingen niet zoek zijn. Moet je kijken wat een puinhoop het is in de keuken.

de restanten van een losbandig leven

Precies zoals ik het vanochtend voorspeld had. Céline Dion zingt heel toepasselijk: “That’s the Way it is”. Hoe zoek ik het uit, hè? Aan de slag maar. Na een half uur water koken met de elektrische waterkoker kan ik afwassen. Het resultaat is bevredigend: alles wordt weer schoon.

ik hoop dat het morgenochtend weg is